Rondreis door zuidoost Italië: 6 parels
Tijdens een solo rondreis door Italië ontdek ik hoe prachtig dit land is. Ik reis bewust door minder bekende gebieden omdat ik graag het authentieke land zie, heel erg kan genieten van rust én graag nieuwe dingen ontdek! Zo word ik dan ook steeds verrast door in mijn ogen onontdekte, maar indrukwekkende plekken in Italië. In het eerste deel van mijn vakantie reis ik van oost naar midden. Ik ontdek hier de prachtige kust van de regio Apulië, bijzondere plekjes in de schilderachtige regio Molise en niet te vergeten 2 magische bergdorpen in het midden van Italië. In dit artikel neem ik je mee zodat ook jij weet waar je deze mooie plekken kunt vinden.
Pescara, een leuke badplaats
Ik start mijn rondreis door Italië in Pescara. Deze stad ligt in het oosten, in de gelijknamige provincie Pescara. Het is een rustige (althans in september) badplaats, waar van alles te doen is. In het gezellige centrum zijn genoeg winkels. En ’s avonds worden er evenementen georganiseerd, zoals optredens. Overdag kun je lekker naar het strand en genieten van heerlijk schepijs. De belangrijkste bezienswaardigheid is een fietsbrug. Deze is felblauw en loopt in een kronkel over de haven. De spijlen doen mij denken aan de Erasmusbrug. Vanaf deze brug heb je uitzicht over de haven en het strand, waar een reuzenrad bovenuit steekt. Ik slaap hier maar één nachtje, want de volgende dag vertrek ik voor een korte fietsvakantie naar de regio Molise. Deze boek ik bij Onderweegs en is volledig voor mij uitgestippeld.
Door de bergen in de romantische regio Molise
In de regio Molise ligt de provincie Combobasso. Als je hier een zoekopdracht op loslaat, zie je al snel prachtige foto’s van schilderachtige dorpen met smalle straten. Deze regio ontdek ik dan ook op de fiets. Op deze manier kun je in elke hoek van de dorpen komen en krijg je de sfeer het beste mee. Om er te komen reis ik eerst met de trein langs de kust en vervolgens met een bus naar het bergdorp Ripabottoni. Tijdens de busrit geniet ik al van het uitzicht waarbij de zon in een oranje gloed achter de bergen verdwijnt. In Ripabottoni wacht een knus Bed & Breakfast op mij.
Het traditioneel Italiaanse huis en de sfeer in het bergdorp geven mij meteen een ontspannen gevoel als ik aankom. Ripabottoni is zo een prima vertrekpunt voor mijn fietstochten de komende dagen. En tijdens deze tochten kom ik er achter dat er aan de foto’s van Campobasso niks gelogen is. In deze provincie ervaar je echt de authenticiteit van het land. Het lijkt of de tijd er heeft stil gestaan. Ik fiets door smalle straten in dorpen. Waar de was aan de balkons hangt van de typisch Italiaanse huizen en ouderen bij hun deur op de stoep zitten. Op de straat is verder bijna niemand te bekennen. Zeker niet ’s middags, op het heetst van de dag.
En zo fiets ik van dorp naar dorp door de bergen. Dat is best zwaar als je, net als ik, denkt dat je met een paar spinning lessen goed voorbereid bent. Maar het adembenemende uitzicht op de bergen en de heerlijke zonnestralen op mijn huid doen dit al snel vergeten. Bovendien kan ik in de dorpen goed bijkomen. Ik stop om kerken te bewonderen en water te tappen uit de fonteinen met leeuwenkoppen. In de grotere dorpen is er wat meer bedrijvigheid. Daar kun je bijvoorbeeld ook stoppen voor heerlijk Italiaans ijs terwijl je een groep schoolkinderen voorbij ziet komen. Of je wordt aangesproken door een deftige heer die wel graag een woordje Italiaans met je spreekt.
Na het fietsen geniet ik ’s avonds van traditionele spaghetti al pomodoro met heerlijke wijn uit de regio in het dorpsrestaurant. Daar word ik ook nog eens getrakteerd op oorverdovende, Italiaanse karaoke door het personeel van het eethuis. En een andere avond neemt de eigenaar van het B&B mij en de andere gasten mee naar een restaurant wat verderop. Daar ontdek ik hoeveel soorten mozzarella er bestaan en drink ik Limoncello. Echt genieten. Of zoals ze in Italië zeggen: ‘La dolce vita!’.
Archeologie in de stad van Sinterklaas: Bari
Volledig ontspannen en trots op mijn fietsprestaties, het waren toch routes van 50 tot 80 km, vertrek ik na mijn 4 daagse fietsvakantie naar Bari. Dit is een wat grotere stad, gelegen in de zuidelijke en sprookjesachtige regio Apulië (ik wil graag nog een keer terug!). Het is een historische havenplaats met gedeeltelijk een oude stadsmuur erom heen gebouwd. Vanaf een boulevard kun je naar het centrum lopen en zie je kleine, vooral blauwe vissersbootjes liggen. Dit is erg leuk om te zien en kenmerkend voor de regio.
Als geschiedenisliefhebbers kan ik mij hier goed vermaken. Zo bezoek ik een oud kasteel en een archeologisch museum. Maar ook de vele kerken zijn prachtig om te bekijken en bij de meeste kun je naar binnen. Ik ben erg onder de indruk van de imposante Basilica di San Nicola. Hier ligt Sinterklaas, zoals wij hem in Nederland noemen, opgebaard. Veel mensen bezoeken hem in de kelder van de kerk om hem een laatste eer te bewijzen. Ik vind dit erg bijzonder om te zien.
Na de wat serieuzere bezoeken aan de kerken, struin ik rond in de gezellige en smalle straten met kraampjes in het centrum. De vlaggetjes hangen hier in de lucht en het is er prettig druk. Ik kan het niet laten om ook de grotere winkelstraten met moderne winkels te bezoeken. Deze zijn tot laat in de avond open. Na het shoppen kun je trouwens prima terecht op een van de vele gezellige terrassen (aan de haven). Deze zijn tot in de late, of vroege, uurtjes open.
Verliefd op Monopoli, nog een bijzonder plekje in Italië
Tijdens mijn verblijf in Bari maak ik een uitstapje naar de kustplaats Monopoli. Wat een verrassing is dit stadje! Vanaf het station loop ik naar de haven en het centrum en weet ik nog niet wat ik kan verwachten. Mijn hart maakt een sprongetje als ik het centrum eenmaal inloop. Ik kom eerst langs een kleine haven met allemaal blauwe bootjes en wit- beigekleurige gebouwen op de achtergrond. Verder bestaat het centrum dus uit witte huizen met felblauw, of groen geschilderde luiken. Hier word ik erg vrolijk van.
Buiten het centrum heb je de kustlijn met verschillende baaien waar je kunt zwemmen. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op het stadje wat boven de stadsmuur uitsteekt. En het azuurblauwe water wat tegen de rotspartijen aanklotst is heerlijk om naar te kijken. Hier strijk ik neer voor een dagje strand.
Na een dagje zonnebaden loop ik weer het centrum in. Alleen uit eten gaan blijft een van de dingen die ik minder vind aan een soloreis. Toch wil ik graag wat eten op het sfeervolle stadsplein. En zo geniet ik ’s avonds van een caprese en sluit ik de dag af met een welverdiende Aperol Spritz! Omdat ik alleen ben lees ik er een boek bij. En dit zie ik een andere solo reiziger ook doen. Dat maakt het toch wat minder ongemakkelijk.
Na een ontspannen dag in Monopoli zit mijn tijd in Bari er op. Van tevoren heb ik niet gepland waar ik naartoe ga. Wel weet ik dat ik naar het westen moet, omdat ik vanaf Napels terugvlieg. Ik heb bedacht om naar Matera te gaan. En het liefst zou ik met het openbaar vervoer gaan. Maar dit is geen handige manier om door het binnenland reizen. Daarom besluit ik een auto te huren en vertrek ik zo naar de regio Basilicata. Onderweg geniet ik nog na van de bijzondere plekjes die ik al heb mogen ontdekken tijdens mijn rondreis in Italië.
De stad die je raakt: Matera
Achteraf lees ik dat ik niet de enige ben die zo onder de indruk is van Matera. Het verbaast mij dan ook niet dat deze stad in 2019 uitgeroepen is tot culturele hoofdstad. En dat een stuk uit de film Passion of the Christ er is opgenomen. Toch had ik er nog nooit van gehoord en laat ik mij volledig verrassen.
Nadat ik mijn auto heb geparkeerd en ben ingecheckt op mijn verblijfadres, besluit ik een kijkje te nemen in het centrum. En ik kijk mijn ogen uit als ik via het modernere deel naar een stadsmuur loop. Daar is het uitzicht over het oude stadsdeel met witte en beigekleurige huizen adembenemend. Het dorp is tussen rotskloven gebouwd. En het zicht op de prehistorische grotwoningen, Sassi di Matera, is prachtig.
Het is bijzonder om af te dalen en door het knusse dorp te lopen. Huizen zijn dicht op elkaar gebouwd en met de vele hoogteverschillen voelt het ook echt alsof je de rotsen beklimt. Er is maar één route en die is aangegeven. Je kan er dus niet verdwalen. Eenmaal door het dorp heen gelopen, heb je aan de rand vanaf een begraafplaats uitzicht over de vallei en de rotswoningen. Enkele zijn als museum te bezoeken. Je kan hier zien hoe mensen vroeger leefden. Wat nog helemaal niet zo heel lang geleden is. In de jaren 50 woonden ze er namelijk nog. Dit vind ik erg interessant om te zien.
Na een bezoek aan het oude stadsdeel kun je er eromheen lopen en bekijk je de stad vanaf het lager gelegen deel. Zo zie je goed dat de witte en beigekleurige huizen werkelijk tegen een rots zijn opgebouwd. Bovenop steekt de kerktoren uit. Dit is een mooie plek om foto’s te maken en dit bijzondere plekje in Italië vast te leggen.
Langs de huizen klim ik weer omhoog. Ik kom een authentieke bakker tegen waar ik een focaccia bestel met plakken aardappel erop. Klinkt bijzonder, maar is erg lekker. En om mijn dag af te sluiten drink ik ’s avonds nog een heerlijk glas rode wijn op een plein in het centrum. Om te vieren dat mijn rondreis door Italië tot nu toe erg geslaagd is.
De volgende dag reis ik naar het kleine dorp Castelmezzano. Hier zal een autoritje mij hartkloppingen opleveren.
Het stadje met oranje huizen: Castelmezzano
Castelmezzano is een van de meest bijzondere plekjes in Italië waar ik geweest ben. Een foto van het dorp staat dan ook bovenaan dit artikel. Het is klein. Maar zeker de moeite waard om te bezoeken, tijdens een rondreis door Italië. Castelmezzano ligt in de zuidelijke provincie Potenza. En ook dit dorp is tegen de rotsen aangebouwd, wat een prachtig uitzicht oplevert.
Ik maak echter één fout. Ik rijd met mijn auto door het centrum, terwijl je er ook omheen kunt. Maar de wegen zijn er zó smal en de bochten zo scherp. Dit is wel weer een typisch Italiaanse ervaring. Alleen rijd ik met hartkloppingen door dit dorp in mijn iets te grote huurauto. En ik eindig voor een bocht die ik eigenlijk echt niet durf te nemen. Omdat achteruit het dorp door rijden geen optie is, moet ik wel natuurlijk. En wonder boven wonder kom ik er zonder schade doorheen.
Nadat mijn knikkende knietjes niet meer knikken rijd ik door naar Agropoli. Daar begint het 2e deel van mijn bijzondere rondreis door Italië!
Tijdens een rondreis door Italië is echt prima met het openbaar vervoer te reizen. Ik heb veel gebruik gemaakt van de website van Trenitalia. Hier kun je zowel bus- als treinreizen op plannen. Kaartjes koop je makkelijk bij automaten op de stations.
Let er op dat, vooral in de provincie, veel winkels ’s middags gesloten zijn. Ik had hier zelf niet goed over nagedacht en kwam tijdens mijn fietstochten meerdere malen voor een verrassing te staan. Ik had namelijk niet genoeg te eten en te drinken meegenomen. En dat heb je echt nodig bij bergtochten!
Wil je iets delen over je eigen reiservaringen? Plaats gerust een reactie! Of stuur mij een bericht als je vragen hebt.
